Wow - ich fasses chuum, dass mier die gross Lascht gna worde isch, wie'n ich das Gfährt bloss finanzierä!
Ich bin na immer eifach sprachlos, dass sich tatsächlich über 80 Mänschä zämätaa händ und mier das riese Projekt hälfäd stämmä! Vo Härzä MERCI tuusig, häsch DUUU da tatchräftig mitghulfe!
Wie gahts ez konkret wiiter; wie'd ja mitbechoo häsch, isch mis Gfährt in Produktion und fasch färtig und i wenige Wuchenä düüs ich nach Plaan demit i de Gegend umä. Näbed em bekannte Sortimänt vo Igmachtem wie gseit äu früschi Crèpes. Und. Wie cha's andersch sii - sonigi mit Eier vom Buurehof um de Egge und Mähl us de Mühli zEmbrach. Und nöd eifach igend es guets Mähl - näi, es UrDinkel-Mähl, wo namal es gwüsses Plus in Sache Nährwert hät.
Und dass sTuki äu tatsächlich Realität wierd, gang ich äu negscht Wuchä wieder in Aargau goge go hälfä bauä. Aber für hüt gnüss ich de Sunntig und rueh mich uf dem Sitzli, bildlich gsproche, i mim Tuki, uus.
Ich phalt di ufm läufende - en wuunderbar sunnigä Muetertagssunntig wünschi jedem einzelnä vo'n'oi! Bis glii - oii Andrea
Daaas isch es useklappbars Sitzli a de Rückfront am Tuki, demit a de Märt äu e gwüssi Rueh iicheerä cha.
Und ja, so unfärtig wie das Sitzli ez na isch, so wierd äu das Projekt zwar bald finalisiert wärdä - sich aber wiiter und wiiter entwicklä so dass ich dSchätz us oisere Umwält ois allne immer wieder noi in Erinnerig rüefe cha.